"Ik wil beelden maken met een verhaal"

Marcel Bos heeft mij onlangs geinterviewd voor de Nieuwsbode. Hier volgt het complete interview.


Waar gaat de foto-expositie "Gewoon zoals het was..."over? Wat voor foto's hangen daar? Ik exposeer met foto’s die voor het boek “Gewoon zoals het was..” zijn gemaakt. Dit boek schetst beelden van een Driebergen uit voorbije jaren, zowel in tekst als beeld. Ik vond dat de geïnterviewden zelf ook een gezicht moesten krijgen in het boek. Hiervoor ben ik bij de mensen thuis op bezoek geweest en heb hen in hun eigen leefomgeving geportretteerd. Dit zorgde voor zeer boeiende ontmoetingen, die ik niet gauw zal vergeten. Stuk voor stuk mensen met een schat aan levenservaring met vaak zeer persoonlijke ontboezemingen uit hun verleden. 
 
Welke onderwerpen hebben jouw speciale  aandacht als fotograaf?
Voor “Gewoon zoals het was...” lag voor mij de uitdaging er vooral in de mensen te fotograferen zoals ze echt zijn. Ik wilde geen plaatjes die standaard op de schoorsteen van familie en kennissen kunnen staan: portretten met een opgeplakte lach. Deze foto’s zijn minder interessant. De portretten moeten er voor zorgen dat je kennis maakt met iemand. Als je de geportretteerde bekijkt, moet je in zijn of haar ziel kunnen kijken. Dat lukt alleen maar door hiervoor de tijd te nemen, vertrouwen winnen, kennis maken, door in gesprek te gaan. Tijdens het fotograferen zet ik het gesprek gewoon voort, vervolgens vergeten mensen al gauw de camera en ik maak op dat moment de beste portretten. Gemiddeld was ik een hele dag kwijt met een fotosessie. 
 
Wat vind jij erg interessante onderwerpen om te fotograferen?
Het zal je niet verwonderen dat dit toch vooral “mensen” zijn. Mensen in al hun verscheidenheid. Ik schuif daarbij steeds meer op naar conceptueel werk, beelden met een verhaal, een diepere betekenis. Het moet veel aan de verbeelding van de kijker overlaten. In de reeks foto’s van Driebergenaren hebben de foto’s een verhaal, je gaat je afvragen wat er in de mensen omgaat. Op dit moment ben ik met zogenaamd vrij werk bezig (niet commercieel, red). Hiervoor werk ik samen met een team van professionals (stylist, hairstyliste, visagiste, photoshop-editor, modellen). Zes foto’s die in een context van begin 20e eeuw in combinatie met high fashion styling. Het worden zeer kunstzinnige beelden waarin de mensen die in beeld komen door hun houding, plaats in het beeld, en expressie heel veel aan de fantasie van de kijker overlaten. Rond de zomer willen we de serie af hebben en gaan exposeren.


 
Wat is er leuk aan fotograferen?
Ik vind het leuk om met fotograferen mijn grenzen steeds verder te verleggen. Mooier, beter, spannender. Tegelijkertijd weet ik dat ik mijn mooiste foto nooit zal maken. Je geniet van een mooie plaat of serie maar vervolgens gaat de lat nog verder omhoog. Daarnaast vind ik het natuurlijk heel fijn dat ik iets voor klanten maak dat voor hen van grote waarde is. Geen interessant rapport dat onder het stof verdwijnt, maar beelden die nog aan de muur hangen als ik er niet meer ben. In de huidige tijd zijn we gewend aan heel veel prikkels die elkaar in een razend tempo opvolgen. Kijk een avondje naar de TV. Om de aandacht van de kijker vast te houden, moeten beelden elkaar in razend tempo opvolgen, moet er vooral hard geschreeuwd worden. Lekker dynamisch, maar tegelijkertijd werkt het ook een enorme vervlakking in de hand. Het boeiende van een foto vind ik dat je in een fractie van een seconde heel veel informatie vastlegt, zoals schoonheid, emotie, een tijdsbeeld.



Wat is wat jou betreft de mooiste foto die ooit gemaakt is in de wereld?
Die kan ik niet aanwijzen. Er zijn zo veel mooie beelden gecreëerd. Ik weet wel dat ik met veel respect kijk naar de beelden van Gregory Crewdson, David LaChapelle en August Bradley. Stiekem laat ik me door hen inspireren, maar daarvoor kijk ik ook naar de schilderkunst: Vermeer, Carvaggio, Hopper. Fotograferen is naar de letterlijke betekenis van het woord ‘schilderen met licht’. Vorige week was ik nog in het Rijskmuseum en keek naar de expositie Gabriel Metsu. Vaak klopt er niets van het licht in, maar het is een lust voor het oog.

Wat maakt iemand tot een goede fotograaf?
Technische kennis, oog voor details, weten hoe licht werkt, een idee hebben waar je naartoe wil, zijn belangrijke voorwaarden om je creatieve mogelijkheden als fotograaf te benutten. Fotograferen is niet alleen registreren. Soms zie ik mensen hapsnap fotograferen tijdens een evenement en ven later krijg je honderden foto’s via het internet voorgeschoteld, vooral nietszeggende plaatjes. Na plaatje 10 ben ik al afgehaakt. Wees vooral geduldig als je fotografeert, wacht een geschikt moment af, zorg voor een goede compositie, neem notie van het licht of kleurcombinaties. Dit laatste vergt helemaal geen technische kennis.



Wat was de aanleiding voor jou om te gaan fotograferen?
Daar kan ik kort over zijn: mijn vader. Wij zaten vroeger met het hele gezin ademloos te kijken naar zijn diavoorstellingen. Prachtig, een groot scherm waarop je levensgroot in kleur naar je eigen geschiedenis zat te kijken. Het waren dan voornamelijk de “gewone” gezinsplaatjes die ook nu nog heel veel betekenis voor ons hebben.
 
 
Zijn er ook nog onontgonnen gebieden op fotografiegebied die je intrigeren en waar je je tanden wel eens in zou willen zetten?
Die blijven er inderdaad altijd. Ik zou wel eens een groot werk willen maken zoals bijvoorbeeld een Deluge van David LaChapelle. Hij heeft in zijn studio de zondvloed nagebootst. Het is een meterslange foto geworden, die in eerste instantie veel meer aandoet als een schilderij. Ga je in op de details dan zie je plotseling winkelkarretjes en reclameborden van Burger King. Geweldig een lust voor het oog. Een productie waar honderden mensen aan hebben meegewerkt.
  
 
Zijn er bovendien nog interessante ontwikkelingen op komst in de fotografie of heeft deze kunstvorm zijn grenzen bereikt?
Door moderne media zoals internet treedt een vermenging op vanuit de fotografie met bewegend beeld, het zogenaamde motion work. Bradley experimenteert daar bijv. ook veel mee: motion portraits, style films. Echt nog iets heel anders dan bij een traditionele filmbenadering. Ik ben daar ook mee bezig, maar wacht nog even met het naar buiten brengen daarvan. Daarnaast zie je dat de 360 graden fotografie enorm in opkomst is. Je staat middenin een ruimte en kan alle kanten op kijken om een goede indruk te krijgen van de omgeving. Voorbeelden die ik heb gemaakt, kun je zien op de website van cultuurhuis Doorn en Leersum.
  
Kun je nog wat info geven over wat je werkzaamheden als fotograaf en cursussen die je geeft?

Ik heb de beschikking over een eigen fotostudio in Driebergen waar ik voor zowel particulieren (fotoshoots van tieners en gezinnen) als bedrijven (productfotografie, bedrijfsportretten) fotografeer. Voor bedrijven kom ik ook op locatie voor bedrijfsreportages.

Daarnaast geef ik ook cursussen. De basiscursus kenmerkt zich door het hoge praktijkgehalte. Ik hou niet van droogzwemmen. Alles wat we als theorie behandelen gaan we in de praktijk toepassen. Niet alleen leuk en leerzaam, maar ook heel gezellig. Daarnaast geef ik ook een cursus studiografie. Dit trekt in het algemeen een hele andere groep. De deelnemers aan een basiscursus willen graag veel te weten komen over het gebruik van hun camera. Dit ligt anders bij de cursisten studiofotografie. Die hebben vaak al een behoorlijke bagage, doen soms betaalde opdrachten en weten wat ze willen met de fotografie. Meer informatie over basiscursus fotografie en cursus modelfotografie tref je aan op mijn website www.beeldkracht.org . Telefonisch contact leggen kan ook 06-24863112.

(De foto's komen uit een serie straatportretten in Napels)